امکان‌سنجی نواحی مستعد کشت انگور در هزار هکتار از اراضی قصر قند

انکشاورزی اصلی‌ترین رکن تأمین نیازهای غذایی یک جامعه بوده و عاملی تعیین‌کننده در بی‌نیازی از انواع مواد غذایی و مواد اولیه صنایع وابسته محسوب می‌شود. با توجه به کمبود منابع آبی در کشور و دگرگونی اقلیمی، شناخت نواحی مناسب کشت درختان میوه بر اساس شرایط اقلیمی به ‌منظور استفاده بهینه حائز اهمیت است. انگور با ارزش اقتصادی بسیار بالا نقش ویژه‌ای در صادرات غیرنفتی ایران دارد و شناسایی مناطق مستعد کشت آن در سطح کشور، زمینه را برای برنامه‌ریزی‌های لازم در مورد آن فراهم خواهد کرد. از آنجایی‌که هر یک از محصولات کشاورزی، شرایط اقلیمی و محیطی خاصی را می‌طلبد. شناخت ظرفیت تولید اراضی و اختصاص آن‎ها به بهترین و سودآورترین نوع کاربری، ضمن توجه به حاصلخیزی و حفاظت خاک، از اهمیت خاصی برخوردار است. این مطالعه در سال 1399 در اراضی قصرقند به مساحت هزار هکتار با هدف امکان‌سنجی توسعه باغ انگور صورت پذیرفت. ابتدا در هر واحد خاک یک پروفیل حفر گردید. سپس نیازهای رویشی، اقلیمی و نیازهای خاکی بدست ‌آمده با استفاده از کلاس تناسب اراضی برای محصول انگور به روش فائومشخص گردید. نتایج نشان می‌دهد که کلاس تناسب اراضی برای انگور S2 (نسبتاً مناسب) و S3 تناسب بحرانی می‌باشد؛ و مهم‌ترین عوامل محدودکننده منطقه، محدودیت اقلیم، حاصلخیزی خاک و محدودیت فیزیکی خاک می‌باشد.